عیدنوروزدرشعرامام خمینی(ره)
باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا
جامه عیدبپوشند، چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست
نازم آن مطرب مجلس که بودقبله نما
صوفى و عارف از این بادیه دور افتادند
جام مى گیر زمطرب، که روى سوى صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند
من سرمست زمیخانهکنم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنى و درویش
یار دلدار! زبتخانه درىرابگشا
گرمرا ره به در پیر خرابات دهى
به سروجان به سویش راه نوردم نه بهپا
سالها در صف ارباب عمائم بودم
تا به دلدار رسیدم، نکنم باز خطا [1]
حضرت امام(ره) ضمن مبارک شمردن عید نوروز بر فقیر و غنى و پوشیدن جامهنو در این ایام، و رفتن به کوه وصحرا و باغ و بستان را ستوده و در وصف بهار قصیدهذیل را سروده است:
بهارشد درمیخانه بازباید کرد
به سوى قبله عاشق نمازباید کرد
نسیم قدس به عشاق باغ مژده دهد
که دل ز هردو جهان بى نیاز بایدکرد
کنون که دست به دامان سرو مى نرسد
به بید عاشق مجنون، نیاز بایدکرد
غمى که در دلم از عشق گلعذاران است
دوا به جام مى چاره ساز بایدکرد
کنون که دست به دامان بوستان نرسد
نظر به سرو قدى سرفراز باید کرد [2]
باز حضرت امام(ره) درباره این عید سعید گفته است:
این عیدسعید عیدحزب الله است
دشمن زشکست خویشتن آگاه است
چون پرچم جمهورى اسلامى ما
جاویدبه اسم اعظم الله است. [[3
و در رباعى ذیل «عید» را چنین توصیف کردهاست:
این عیدسعید عیداسعدباشد
ملت به پناه لطف احمد باشد
برپرچمجمهورى اسلامى ما
تمثال مبارک محمد(ص) باشد. [4]
*********
پى نوشتها:[*]. ماهنامه فرهنگ کوثر.
[1]. دیوان شعر امام خمینى(ره)، ص 39، چاپ ششم، دفتر نشر آثار حضرت امام(ره)، سال 1374 شمسى.
[2]. همان، ص 80.
[3]. همان، ص 196.
[4]. همان، ص 206